Regiony rolnicze wydzielono na podstawie dominujących na danym obszarze typów gospodarki rolnej. W skali świata wyróżnia się 12 makroregionów rolniczych:
- północnoamerykański (angloamerykański) - w części zachodniej charakteryzuje się wielkoobszarowym rolnictwem typu farmerskiego z gospodarstwami wyspecjalizowanymi w produkcji zbóż i roślin przemysłowych oraz ekstensywną hodowla. W części wschodniej dominuje gospodarka intensywna. Towarowość gospodarki jest bardzo wysoka.
- łacińskoamerykański - charakteryzuje się występowaniem ekstensywnego, wielkoprzestrzennego rolnictwa obszarniczego obok tradycyjnych niewielkich gospodarstw chłopskich. W produkcji roślinnej przeważają uprawy plantacyjne.
- zachodnioeuropejski - przeważa bardzo intensywne rolnictwo uprzemysłowione, wysokotowarowe typu rynkowego. Produkcja rolna jest mieszana, roślinno-zwierzęca.
- śródziemnomorski - wysokotowarowe rolnictwo tradycyjne i typu rynkowego. Specjalizacją regionu jest uprawa roślin cytrusowych i winnej latorośli.
- środkowoeuropejski - zróżnicowane typy gospodarki rolnej - od rolnictwa uspołecznionego, przez tradycyjną gospodarkę chłopską, po intensywnie rozwijające się rolnictwo typu rynkowego. Towarowość gospodarki kształtuje się od bardzo niskiej do bardzo wysokiej.
- północnoazjatycki - charakteryzuje się mieszanymi kierunkami produkcji, z przewagą kierunków roślinnych w części europejskiej, na suchych terenach azjatyckich cechuje się ekstensywną hodowlą, na obszarach sztucznie nawadnianych - rolnictwem plantacyjnym (bawełna). Towarowość gospodarki kształtuje się od niskiej do bardzo wysokiej.
- środkowoazjatycki - w części wschodniej charakteryzuje się bardzo intensywnym rolnictwem, głównie samozaopatrzeniowym (uprawy ryżu i hodowla trzody chlewnej), a w części zachodniej ekstensywną, półkoczowniczą hodowlą zwierząt (konie, kozy, owce).
- wschodnioazjatycki - przeważa zmechanizowane rolnictwo intensywne z dominacją upraw ryżu . W Japonii rozpowszechniona jest uprawa warzyw w basenach wypełnionych roztworem soli mineralnych, tzw. uprawy hydroponiczne.
- południowoazjatycki - charakteryzuje się sztucznym nawadnianiem i bardzo intensywną gospodarką z dużymi nakładami pracy żywej. Przeważa niskotowarowe rolnictwo tradycyjne. W małych gospodarstwach chłopskich dominuje pracochłonna uprawa ryżu, w Indonezji występuje gospodarka plantacyjna (plantacje drzewa kauczukowego).
- północnoafrykańsko-zachodnioazjatycki - przeważają tradycyjne małe gospodarstwa chłopskie o niskiej produktywności i towarowości. Na obszarach suchych dominuje pasterstwo koczownicze, na terenach nawadnianych intensywna uprawa roślin.
- środkowopołudniowoafrykański - przeważa rolnictwo pierwotne typu żarowo-odłogowego o niewielkiej produktywności i towarowości oraz prymitywnej technice uprawy. W strefie Sahelu dominuje pasterstwo koczownicze i półkoczownicze. W południowej części regionu (RPA) występuje intensywna gospodarka rynkowa.
- australijsko-nowozelandzki - przeważa rolnictwo rynkowe, wyspecjalizowane w uprawę zbóż lub hodowli.
- północnoamerykański (angloamerykański) - w części zachodniej charakteryzuje się wielkoobszarowym rolnictwem typu farmerskiego z gospodarstwami wyspecjalizowanymi w produkcji zbóż i roślin przemysłowych oraz ekstensywną hodowla. W części wschodniej dominuje gospodarka intensywna. Towarowość gospodarki jest bardzo wysoka.
- łacińskoamerykański - charakteryzuje się występowaniem ekstensywnego, wielkoprzestrzennego rolnictwa obszarniczego obok tradycyjnych niewielkich gospodarstw chłopskich. W produkcji roślinnej przeważają uprawy plantacyjne.
- zachodnioeuropejski - przeważa bardzo intensywne rolnictwo uprzemysłowione, wysokotowarowe typu rynkowego. Produkcja rolna jest mieszana, roślinno-zwierzęca.
- śródziemnomorski - wysokotowarowe rolnictwo tradycyjne i typu rynkowego. Specjalizacją regionu jest uprawa roślin cytrusowych i winnej latorośli.
- środkowoeuropejski - zróżnicowane typy gospodarki rolnej - od rolnictwa uspołecznionego, przez tradycyjną gospodarkę chłopską, po intensywnie rozwijające się rolnictwo typu rynkowego. Towarowość gospodarki kształtuje się od bardzo niskiej do bardzo wysokiej.
- północnoazjatycki - charakteryzuje się mieszanymi kierunkami produkcji, z przewagą kierunków roślinnych w części europejskiej, na suchych terenach azjatyckich cechuje się ekstensywną hodowlą, na obszarach sztucznie nawadnianych - rolnictwem plantacyjnym (bawełna). Towarowość gospodarki kształtuje się od niskiej do bardzo wysokiej.
- środkowoazjatycki - w części wschodniej charakteryzuje się bardzo intensywnym rolnictwem, głównie samozaopatrzeniowym (uprawy ryżu i hodowla trzody chlewnej), a w części zachodniej ekstensywną, półkoczowniczą hodowlą zwierząt (konie, kozy, owce).
- wschodnioazjatycki - przeważa zmechanizowane rolnictwo intensywne z dominacją upraw ryżu . W Japonii rozpowszechniona jest uprawa warzyw w basenach wypełnionych roztworem soli mineralnych, tzw. uprawy hydroponiczne.
- południowoazjatycki - charakteryzuje się sztucznym nawadnianiem i bardzo intensywną gospodarką z dużymi nakładami pracy żywej. Przeważa niskotowarowe rolnictwo tradycyjne. W małych gospodarstwach chłopskich dominuje pracochłonna uprawa ryżu, w Indonezji występuje gospodarka plantacyjna (plantacje drzewa kauczukowego).
- północnoafrykańsko-zachodnioazjatycki - przeważają tradycyjne małe gospodarstwa chłopskie o niskiej produktywności i towarowości. Na obszarach suchych dominuje pasterstwo koczownicze, na terenach nawadnianych intensywna uprawa roślin.
- środkowopołudniowoafrykański - przeważa rolnictwo pierwotne typu żarowo-odłogowego o niewielkiej produktywności i towarowości oraz prymitywnej technice uprawy. W strefie Sahelu dominuje pasterstwo koczownicze i półkoczownicze. W południowej części regionu (RPA) występuje intensywna gospodarka rynkowa.
- australijsko-nowozelandzki - przeważa rolnictwo rynkowe, wyspecjalizowane w uprawę zbóż lub hodowli.